Vandaag ook weer een bijzonder moment!

Had al een paar keer bij de ergo aangegeven dat ik wel eens wilde proberen om te fietsen! Zo gezegd zo gedaan en werd eerst, op de afdeling, op een driewieler gezet en mocht een stukje rijden. Dit ging best goed en voelde redelijk stabiel aan mijn polsen.(Maar ja, een driewieler…!?!)

Therapeute Hester had er nu ook wel fiducie in en samen op naar het fietsenhok achter het MRC…

Het was een heerlijk en emotioneel moment, De wind in mijn haar,  weer eens een gevoel van vrijheid en je op een niet al te vermoeiende manier verplaatsen. Had een heel klein damesfietsje maar dit mocht de pret niet drukken. Dat ik het stuur kan vasthouden vind ik zelf een wonder maar in een “gesloten keten” schijnt dit te kunnen, zie filmpje

Het op- en af komen van de fiets is nog wel een avontuur maar ook dat mag de pret niet drukken.