Woensdag 7 januari 2015,

Kon sinds een aantal weken zelf mijn sokken uitdoen door mijn grote teen achter de sok te haken en dan naar beneden te drukken, eerder zat er te weinig kracht in mijn grote teen, dus best wel weer een verbetering!

Vanochtend had ik ernstig de aandrang om eens te proberen mijn sokken zelf aan te trekken (loop nu al maanden vaak met koude voeten en dat is geen pretje) tot nu toe moest er altijd iemand helpen met aantrekken, omdat ik gewoonweg de kracht niet had.

En inderdaad na enig geworstel en gezweet zelf mijn sokken aangekregen en ben hier heel blij mee!

Om het nog mooier maar te maken ook meteen weer eens geprobeerd om mijn eigen ondergoed aan te trekken en warempel ook dit lukt. Het is nog steeds een ontzettende toer maar krijg het toch mooi voor elkaar!

Weer een aantal zaken die van de takenlijst van Esther geschrapt kunnen worden!! 

Heb gisteren bij de fysio-fitness redelijk zwaar getraind (iets meer dan gepland ) en ben er nu achter gekomen dat wanneer ik mijn lichaam teveel belast ik ’s nachts heel slecht slaap, ik krijg dan last van een soort van groeipijnen en lig dan de halve nacht te draaien en mijn spieren aan te spannen om dat, vervelende  gevoel, weg te krijgen.

Ga volgende week beginnen aan een cursus om te leren ontspannen, misschien gaat dat helpen!?

Merk wel dat over het algemeen het slapen steeds beter gaat ,hopelijk zet dat door!

Ben vanaf maandag ook ″officieel″ weer begonnen met ongeveer een uurtje per dag te werken, probeer mijn collega’s middels een tweedelijns support te ondersteunen.

Maandag 5 januari,

Om vinger aan de pols te houden over het verloop van de revalidatie (vooral ook de handen), vandaag een afspraak op het MRC.

Samen met Esther naar Doorn gereden waar we eerst een afspraak hebben bij de ergotherapeut, we komen bijna te laat want ontmoeten diverse bekenden en daar moet natuurlijk even mee gebabbeld worden. 

Bij de ergo moet ik wat knijptesten doen en hierin komt naar voren dat ik alweer een paar procent krachtwinst heb geboekt en dat de flexibiliteit nog redelijk is.

Helaas werken de strekkers van de handen en de polsen polsen nog niet en als ik knijp zonder steun aan de polsen is de kracht ongeveer 1,5 kg.(polsen klappen weg)

Met steun aan de polsen is het al gauw 10 kg (een volwassen kerel knijpt normaal circa 50 kg)

Al met al goed nieuws totdat de ergo ons erop wijst, wat als het niet beter wordt?!

• Maken we wel genoeg gebruik van hulpmiddelen?
• Hoe gaan we ermee om als het niet beter wordt? Blijft Esther dan de verzorging doen?!
• Doe ik er wel alles aan om Esther te ontlasten?!
• Maak ik het leven voor mezelf wel aangenaam genoeg!?

Wat als het niet beter wordt?   WHAT THE FUCK…THIS IS NOT AN OPTION!!! 

Dit klinkt natuurlijk wel stoer maar Esther en ik hebben allebei zoiets van het gaat goed, er zit nog steeds verbetering in, we redden het wel samen en later zien we wel.(Het gaat er in mijn hoofd gewoon niet in dat het niet beter wordt!)

Voor mezelf heb ik als ijkpunt juni 2015, dan ben ik circa anderhalf jaar verder en heb de hoop dat ik er dan grotendeels weer ben (dit is natuurlijk WISHFUL THINKING) maar je moet wat!

Maar goed! Al deze informatie en overpeinzingen, noem het maar onzekerheden, hakken er goed in bij Es en mij en de rest van de dag is dan ook in een aardige mineurstemming.

Al met al loopt de afspraak met de ergo nogal uit en missen we de afspraak met de revalidatiearts. (Gelukkig kunnen we volgende week weer terecht)