Happy Birthday…?
Dinsdag 7 april,
Vandaag, op mijn verjaardag, weer een afspraak met de neuroloog van het UMC.
Het is alweer zes maanden geleden dat ik bij hem geweest ben en wil hem graag laten zien welke vorderingen ik heb gemaakt!
Samen met mijn lief, steun en toeverlaat Esther in de auto gesprongen en op naar het UMC.(En ja! Het springen en rijden gedaan door Esther!) 
Ik wilde eigenlijk mijn rolstoel thuislaten maar helaas, het mag nog niet zo zijn, grotere afstanden lopen is gewoon nog niet doen.
Keurig op tijd komt de neuroloog ons halen en stoer wandelend gaan we het kantoortje binnen waarna de neuroloog vraagt hoe het met me gaat?
Geef hem aan dat er heel langzaam nog progressie inzit en dat ik mijn linker pols iets kan bewegen! Iets waar ik heel blij mee ben.
Na wat heen en weer gepraat over ditjes en datjes vertelt hij me doodleuk dat dit de laatste keer is dat we elkaar zien!? Hij ziet me als uitbehandeld en kan weinig meer voor me doen, buiten een halfjaarlijkse gezellige babbel. (Maar daar wordt hij niet voor betaald) 
Als klap op de vuurpijl verteld hij ook nog even dat hij verwacht dat het niet meer goed komt…!? Wat de restverschijnselen zullen zijn kan hij nog niet zeggen maar statistisch gezien……!
Laat hem weten dat dat best zo kan zijn maar voorlopig GAAN WE ERVOOR!
Best wel terneergeslagen 
verlaten wij het pand en moeten dit even een plekje geven.
Aan verjaardag vieren niet veel gedaan vandaag, je kunt je energie helaas maar één keer uitgeven want ’s middags nog naar de sport geweest en ’s avonds heeft Es nog een lekker verjaardag’s diner gemaakt. 
Hopelijk volgend jaar beter!
PS Goede herinneringen aan deze neuroloog! (Dr Goed….)
Had het gevoel dat hij echt betrokken was en pluspuntje hij kon een goede lumbaalpunctie zetten!
Ook heeft hij me nog meegesleurd naar de medische Universiteit als studie object…, dit om aan studenten te laten zien wat een Guillain Barre is, zij moesten door het stellen van vragen kijken of ze konden achterhalen wat ik heb. ( Anamese stellen, best wel apart.. ik als wrak in een rolstoel tussen 10 frisse en fruitige studenten..) 
Kon ook vreselijk lachen met hem en heb als laatste zin tegen hem gezegd dat ik blij was dat ik zijn lelijke kop (of hij mijn lelijke kop…) Niet meer hoefde te zien! 
