Dinsdag 19 augustus,

Vandaag begonnen met de dagbehandeling bij het MRC, ik zie er best wel tegenop want ik moet nu zelf naar afspraken gaan en tussendoor wachten in een wachtruimte (zonder bed dus). 

Ook kan ik mijn handen nog niet gebruiken, dus bijvoorbeeld vervoer, naar het toilet gaan of wat te eten/drinken nemen is lastig, omdat je dan een “vreemde” moet vragen om te helpen (Zijn wel mensen voor, maar toch…). Omdat ik zo’n laag energieniveau heb weet ik niet of ik het allemaal wel ga trekken.

We hebben het zo kunnen regelen dat de revalidatie dagen zoveel mogelijk overeenkomen met de vrije middagen van Esther. (Dat was tenminste de bedoeling maar planning technisch kon er nog wel wat verbeterd worden)

De dagen dat Esther niet kan, word ik gereden door buren of vrienden. (luitjes bedankt!) 

Tijdens de weekenden kon ik gelukkig altijd naar huis en af en toe een uitje……

Ongeveer 2,5 maand intern (klinisch) geweest op het MRC.

Had gezien de omstandigheden niet op een betere plek kunnen zijn. De dagen worden gevuld met:

• Ergotherapie (leren omgaan met mijn gebreken en hulpmiddelen)
• Logopedie (voornamelijk ontspanningsoefeningen)
• Fysiotherapie (sport, zwemmen en speciale handengroep)
• Psychologie (je zou “gek” worden van zo’n aandoening……)
• Maatschappelijk werk (o.a omgaan met instanties en werk)
• en tussen de bedrijven door voornamelijk op bed liggen bijkomen, plafond staren en uitzweten……(heb heel wat shirtjes gewisseld)

’s middags om 17:00 uur werd er altijd gegeten in de eetzaal en zat ik aan een tafel voor patiënten die hulp nodig hebben bij het eten.

De sfeer op het MRC was over het algemeen erg positief, als patiënten probeerden we elkaar onderling zoveel mogelijk te steunen en ook nog een beetje lol te hebben. (Jongens….. wie is zijn been nu weer vergeten??)  Ook al waren de vooruitzichten voor sommigen best wel somber.

Persoonlijk ook best wel mooie en emotionele momenten gehad, bijvoorbeeld als ik ineens weer kon fietsen of dat het zwemmen weer beter ging.

Tijdens de bezoekuren ’s avonds, was Esther altijd aan mijn zijde te vinden, voor haar waren dit toch ook drukke tijden, boodschappen doen, huis bijhouden, werken, hondje uitlaten, naar doorn, enz, enz.

Gelukkig heeft ze het een beetje vol kunnen houden allemaal!

Ook wil ik nog een keer extra de mensen van het restaurant, verpleeg-Centrum en natuurlijk de therapeuten bedanken, allemaal gedreven zorgzame mensen met een goede inslag, oog voor de patiënt en niets te gek.

Op naar een nieuwe periode, dagbehandeling bij het MRC, driemaal in de week een dagdeel revalideren vanuit huis.