Heftige dag….

Woensdag 22 januari 

Vanmiddag rond 15.00 uur afspraak met de huisarts, omdat ik het sleuteltje van de auto niet meer rondgedraaid krijg, Es gevraagd of ze met me mee wil gaan….

We krijgen te maken met een bezorgd kijkende huisarts en na een kort gesprek over de symptomen, denkt hij ook het probleem gevonden te hebben en geeft aan dat het wel eens een Guillain Barre zou kunnen zijn.

Hij belt de dienstdoende specialist in het UMC en deze geeft aan dat we onmiddellijk naar de eerste hulp moeten komen.

De huisarts haalt er ook de huisarts in opleiding nog even bij want een typisch gevalletje Guillain Barre hebben ze niet vaak in de praktijk.

Rond 16.00 uur ’s middags melden Es en ik ons bij de eerste hulp van het UMC, we worden in een onderzoekskamer gedumpt, waar wachten en onderzoeken elkaar opvolgen.

De door mij (jeugd trauma), zeer gevreesde ruggenprik (lumbaalpunctie) is natuurlijk ook van de partij en maakt mijn hele dag goed 

Al met al veel wachten en onderzoeken en uiteindelijk word ik rond 11:00 uur ’s avonds de medium care afdeling opgereden, hier veel monitoren, piepjes, knipperende lampen en veel bedrading aan je lijf.

Opvallend is dat geen enkele patiënt bij bewustzijn is (veel mensen met een CVA aandoening, hersenbloeding/ herseninfarct)  ik ben de enige die alles bewust meemaakt, ook voor het verplegend personeel is dit blijkbaar wennen, je krijgt het gevoel, hoort hij hier wel? (Maar ja!? dan moet je maar niet steeds grapjes lopen maken) 

Krijg te horen dat ik morgen bezoek krijgt van de behandelende neuroloog.

Een lange en onrustige nacht volgt en word gek van de zeurende pijn in mijn nek, piepjes, knipperende lampjes en kabels op mijn lichaam, die steeds los gaan.

BIG Harry from Holland geveld…