Woensdag 21 mei,

Door bemiddeling van de revalidatie-arts van de Hoogstraat een plekje gekregen op het militair revalidatie-Centrum Aardenburg in Doorn.

Een aantal weken geleden zijn Es en ik al wezen kijken en hebben een korte rondleiding gehad, onze indruk: rustig, groen, modern en een goede plek om te zijn!

We worden vriendelijk ontvangen op de verpleegafdeling en krijgt te horen dat ik op de neurologie kom te liggen.

We weten niet wat ons overkomt! En nette, schone, moderne omgeving, een eenpersoonskamer en wat nog belangrijker is verplegend personeel dat vraagt of ze nog iets voor je kunnen doen! (Wat een verschil in mentaliteit ten opzichte van de Hoogstraat!)

Esther en ik zijn er helemaal emotioneel onder en hebben het gevoel, hier komt het wel goed! Nu heeft Es ook het gevoel dat ze me hier rustig achter kan laten voor langere tijd!

Het begin van een nieuwe periode!

Vandaag vrijdag 9 mei

Alhoewel ik er eigenlijk helemaal klaar mee was, op verzoek van de revalidatiearts van de Hoogstraat, samen met Es nog langs gegaan voor een eindgesprek.

Op de afdeling aangekomen lijkt het alsof er een hele andere wind waait! De verplegers hebben allemaal netjes een wit jasje aan, het lijkt georganiseerder. Ik denk dat mijn vertrek enige stof heeft doen opwaaien!

Een aantal mensen van de verpleging kijken ook niet echt vriendelijk en zeggen ook geen gedag (gek hè?)

Het is een heel goed gesprek en de revalidatie-arts geeft aan dat ze graag mee wil werken aan het vinden van een ander revalidatiecentrum, Es en ik zijn vorig weekend  al wezen kijken op het militair revalidatiecentrum In Doorn en geven aan dat dit ons wel iets lijkt.

De revalidatie-arts geeft aan dat ze ons heel goed snapt en gaat proberen voor mij een plekje te vinden.

Hopelijk heeft mijn muiterij toch nog iets goeds opgeleverd!

Op vrijdag 2 mei letterlijk weggevlucht bij De Hoogstraat!

Mijn dagen voornamelijk gevuld met op bed liggen, naar afspraken rijden in een rolstoel of al strompelend door de gangen met als gevolg, zweten, zweten, zweten. 

Alles wat ik doe en elke stap die ik zet kost me ontzettend veel energie/kracht en ik krijg regelmatig te horen dat ik het werk verricht van een topatleet.

Ook mijn bloeddruk springt de pan uit.

Om het verhaal beknopt te houden onderstaand een aantal zaken waar ik bij De Hoogstraat tegenaan liep:

• Een oud afgeschreven “DDR”  pand van 12 hoog (Dit weliswaar tijdelijk, maar daar heb ik niets aan!)
• Oude lelijke kamers en er werd in het begin niet schoongemaakt
• Een wijk waar ik nog niet dood gevonden wil worden (Sorry Overvechtenaren, maar ben niet zo een stadsmens….)
• Tot wel vier personen op één kamer (o.a.geen nachtrust in verband met snurken)
• Geen privacy!
• Verplegend personeel dat liever lui is dan moe/Foute mentaliteit  (later bleek er een ontslaggolf aan te komen!Was dit de reden voor de slechte zorg??)
• Onderbezetting personeel? Ik als patiënt moest regelmatig op andere zeer zieke mede patiënten passen!
• Intern transport heel slecht geregeld en uiteindelijk ben ik alles zelf maar gaan doen
• Geen hulp kunnen krijgen bij het omkleden voor het zwemmen
• In twee weken wel vijf ergotherapeuten gehad (en elke keer hetzelfde verhaal vertellen)
• Lang wachten als ik op de bel gedrukt had om bijv.naar de wc te gaan
• In twee weken drie keer gefietst en nog wat andere (Fysio) dingetjes gedaan (dit kan ik thuis ook wel)
• 

Voor mij was de druppel dat toen ik eenmaal overgeplaatst was op een rustigere kamer ,waar ik nu degene was die snurkte (Ook ik ben niet heiliger dan de paus!) , twee mede patiënten naast mij met elkaar in bed doken (PS kenden elkaar al twee dagen).

Alsmede het feit dat ik donderdag (gisteren dus) hoorde dat ik eindelijk mocht gaan zwemmen met de hulp van de verpleging en de vrijdag (Vandaag) weer te horen kreeg dat dit niet door kon gaan in verband met te weinig lichamelijke mogelijkheden?? Waarvoor ben ik hier überhaupt GVD

Esther gebeld en haar gevraagd een grote tas mee te nemen want ik ga hier weg!

PS voor de duidelijkheid, aan mijn medepatiënten heeft het niet gelegen! Allemaal lieve mensen met een ernstige aandoening die ik sterkte en het beste toewens.

Hoe ik over de Hoogstraat denk behoeft geen verdere uitleg! Daargelaten de mensen die wel het beste willen!